Οι κοινοβουλευτικές εκλογές θα διεξαχθούν στην Κύπρο τον Μάιο του 2021. Όλα τα πολιτικά κόμματα κινητοποιούνται για μια αποφασιστική μάχη στις 30 Μαΐου και εντείνουν τις προσπάθειές τους για συνεργασίες.
Οι φετινές βουλευτικές εκλογές έχουν αποκτήσει έναν ασυνήθιστο χαρακτήρα για την Κύπρο. Για πρώτη φορά, «Ρώσοι» υποψήφιοι εμφανίστηκαν στους εκλογικούς καταλόγους των κομμάτων.
Η νέα «Ρωσίδα» αυτοκράτειρα
Στις αρχές Φεβρουαρίου, η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ ανέφερε ότι μια Κύπρια πολίτης ρωσικής καταγωγής, η Γιούλια Χόβρινα-Κομνηνός συμπεριλήφθηκε στους καταλόγους υποψηφίων με το κόμμα του ΑΚΕΛ (κομμουνιστές) από την εκλογική περιφέρεια της Λεμεσού. Επιπλέον, το περιφερειακό παράρτημα του ΑΚΕΛ στη Λεμεσό έθεσε την Χόβρινα-Κομνηνός στην πρώτη θέση του εκλογικού ψηφοδελτίου του κόμματος, με το οποίο ουσιαστικά εξασφαλίζει την αυτόματη είσοδό της στο κοινοβούλιο.
Η δημοσίευση αναφέρει, επίσης, ότι η Γιούλια Χόβρινα-Κομνηνός σχεδιάζει να ιδρύσει το δικό της κόμμα «Για μια υγιή, «μορφωμένη» και ισχυρή Κύπρο».
Ο ΠΟΛΙΤΗΣ, αναφέρει ότι η Χόβρινα-Κομνηνός κατοικεί μόνιμα στην Κύπρο από το 1994 και από το 1996 είναι πολίτης της Κύπρου.
Η Γιούλια Χόβρινα-Κομνηνός δήλωσε στη δημοσίευση ότι ήταν Ρωσίδα με βυζαντινό επώνυμο και βυζαντινή καταγωγή.
«Αγαπά την Κύπρο και θέλει να γίνει ένα σύγχρονο και ευημερούμενο κράτος» — Λέει ότι αγωνίζεται για αυτό και είναι έτοιμη να ενωθεί με όλους όσους έχουν τις ίδιες απόψεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δημιουργεί ένα κόμμα με ευρωπαϊκές αξίες και αρχές που θα εξυπηρετεί τον λαό και το κράτος στο σύνολό του.
Το άρθρο αναφέρει ότι η Χόβρινα-Κομνηνός είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Η Γιούλια «μιλά οκτώ γλώσσες (εκτός από τη μητρική της Ρωσική, επίσης Αγγλικά, Γαλλικά, Σερβικά και Τουρκικά, και τα τελευταία πέντε χρόνια σπουδάζει ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου.» Ζει στη Λεμεσό, συμμετέχει σε οικογενειακές επιχειρήσεις εκτός Κύπρου. Ωστόσο, θεωρεί την Κύπρο πατρίδα της.
Σύμφωνα με την δημοσίευση, η Γιούλια Χόβρινα-Κομνηνός αποφοίτησε από την Μόσχα έχοντας σπουδάσει «Διεθνείς σχέσεις, διπλωματία, πολιτική, οικονομικά», φοίτησε επίσης στο Μάντσεστερ οικονομικά και είναι υπάλληλος του London Institute of Certified Bankers.
Η Γιούλια σχεδιάζει να καθορίσει το μελλοντικό της κόμμα σαν το Κόμμα της Ενωμένης Δημοκρατίας της Κύπρου. «Μαζί με τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους, θέλουμε όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της Κύπρου, ανεξαρτήτως εθνικότητας, να ενωθούν και να αγωνιστούν για μια ενωμένη και ισχυρή Κύπρο», δήλωσε στην δημοσίευση. Το νέο κόμμα, είπε, θα «καταπολεμήσει την διαφθορά και θα κάνει τους κατοίκους της Κύπρου πιο υγιείς και πιο μορφωμένους. Κάντε την Κύπρο πιο ισχυρή.»
Έτσι, όλοι ετοιμάστηκαν για το γεγονός ότι μια Ρωσίδα, η οποία αποκαλείται απόγονος των βυζαντινών αυτοκρατόρων, θα εισέλθει σίγουρα στο κοινοβούλιο της Κύπρου και θα κάνει την Κύπρο «ευτυχισμένη».
Ωστόσο, πριν μια εβδομάδα, στις 6 Φεβρουαρίου, η ίδια εφημερίδα, ΠΟΛΙΤΗΣ, δημοσίευσε ένα άρθρο με τον τίτλο «Η Γιούλια Κομνηνός εξαιρέθηκε από τον εκλογικό κατάλογο του ΑΚΕΛ».
Αλλά πώς μεθοδεύτηκε αυτό το άτομο να φτάσει στους καταλόγους των υποψηφίων στο αρχαιότερο κόμμα της Κύπρου και μάλιστα σε ηγετική θέση; Η υποψηφιότητα αυτή προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στους κυπριακούς πολιτικούς κύκλους και μεταξύ των ψηφοφόρων. Οποιαδήποτε πωλήτρια από ένα ρωσικό μανάβικο στη Λεμεσό θα είχε την ευκαιρία να πάρει περισσότερες ψήφους στις εκλογές από την άγνωστη Χόβρινα. Τουλάχιστον εκατοντάδες άνθρωποι θα αναγνώριζαν την πωλήτρια. Ποιός, όμως, γνωρίζει την Χόβρινα και ποιος έχει ακούσει για αυτήν;
Το γεγονός ότι μια «Ρωσίδα» υποψήφια εμφανίστηκε στη λίστα των Κύπριων κομμουνιστών δεν είναι έκπληξη. Αλλά, ας προσέξουμε καλύτερα το βιογραφικό της.
Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ισχυρίζεται ότι η Χόβρινα-Κομνηνός ήρθε στην Κύπρο το 1994. Ωστόσο, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η Γιούλια Κωνσταντίνοβνα Χόβρινα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Κύπρο το 2004. Εκείνη την εποχή, το επώνυμό της ήταν απλώς Χόβρινα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να έχει γίνει πολίτης της Κύπρου από το 1996 . Για κάποιο λόγο, η Γιούλια έπρεπε να παραποιήσει αυτές τις ημερομηνίες.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η Γιούλια Χόβρινα και ο σύζυγός της έλαβαν την κυπριακή υπηκοότητα το 2009. Επιπλέον, η Γιούλια πρόσθεσε το όνομα Κομνηνός στο επώνυμό της και, «συνέδεσε» το όνομα της με τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες όταν βρισκόταν ήδη στην Κύπρο. Το 2018 ο σύζυγός της Νικολάι Χόβριν μετατράπηκε σε Νικόλαος Χόβριν-Κομνηνός, απόγονος των Βυζαντινών αυτοκρατόρων.
Δεν είναι όλα ξεκάθαρα με τις σπουδές της Γιούλια. Για παράδειγμα, δεν μπορέσαμε να βρούμε ίχνη των σπουδών της στο Μάντσεστερ.
Αλλά μάθαμε πολλά για τον σύζυγο της αναπληρώτριας υποψηφίου — Νικολάι Χόβριν.
Πραγματικός μυστικός πράκτορας
Σύμφωνα με πληροφορίες από ανοιχτές πηγές, ο Νικολάι Γκεόργκιεβιτς Χόβριν γεννήθηκε το 1969. Αποφοίτησε από τη Διεθνή Νομική Σχολή MGIMO το 1993 (MGIMO είναι το Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (πανεπιστήμιο) του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας).
Δεν υπάρχουν πληροφορίες από ανοιχτές πηγές σχετικά με το που πήγε να εργαστεί ο Χόβριν μετά την αποφοίτησή του από το Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων. Ωστόσο, σύμφωνα με τις πηγές μας στη Μόσχα, ο Νικολάι Χόβριν αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το MGIMO άρχισε να συνεργάζεται με τη Ρωσική Υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού (SVR). Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς είναι γνωστό ότι από τη Σοβιετική εποχή το MGIMO υπήρξε πηγή στελεχών για τις σοβιετικές και ρωσικές ειδικές υπηρεσίες. Η Πρώτη Βασική Διεύθυνση (PGU) της KGB στην ΕΣΣΔ στελεχώθηκε σε μεγάλο βαθμό από πτυχιούχους του MGIMO. Στη σύγχρονη Ρωσία, τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε.
Το 1993 ο Νικολάι Χόβριν κατέληξε στην Κύπρο και το 1995 άνοιξε την πρώτη του εταιρεία MAC ADVANCED (SERVICES) LIMITED στην Κύπρο. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια των επομένων ετών, ο Χόβριν εγγράφεται σε αρκετές ακόμη εταιρείες στην Κύπρο, οι οποίες ασχολούνται κυρίως με την ιδιοκτησία πλοίων.
Το 2017, ο Χόβριν εγγράφηκε στη δικηγορική εταιρεία Khovrin International Law Office GmbH στη Βέρνη της Ελβετίας. Η Γιούλια Χόβρινα, η Ταμάρα Χόβρινα και ο Κονσταντίν Χόβριν έγιναν συνιδιοκτήτες αυτής της εταιρείας. Σύμφωνα με αντίγραφο από το εμπορικό μητρώο της Ελβετίας, στις 29 Οκτωβρίου 2020, ο Νικολάι Χόβριν εξαφανίζεται από την λίστα των ιδιοκτητών της εταιρείας και ένας άνδρας με το όνομα Νικόλαος Χόβριν — Κομνηνός εμφανίζεται στη θέση του.
Στη Ρωσία, το 2018, κινήθηκε ποινική διαδικασία κατά του Νικολάι Χόβριν για αποφυγή καταβολής δασμών σε μεγάλη κλίμακα κατά την εισαγωγή εμπορικού σκάφους στη χώρα και για πλαστογράφηση εγγράφων.
Είναι περίεργο το γεγονός ότι μετά την έναρξη της ποινικής υπόθεσης στη Ρωσία, το 2018, ο Νικολάι Χόβριν, την ίδια περίοδο, αλλάζει το όνομα και το επώνυμό του, αλλά και το επώνυμο της γυναίκας του.
Κερδοφόρα κόμματα
Την άνοιξη του 2020, ο Νικόλαος Χόβριν-Κομνηνός ανακοινώνει την δημιουργία ενός νέου «Χριστιανικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος» στην Κύπρο που θα γίνει και ο ηγέτης του. Κρίνοντας από το πρόγραμμα που δημοσιεύτηκε σε κοινωνικό δίκτυο, αυτό το κόμμα στόχευε στην καταστροφή της Τουρκίας, στην αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και στη δημιουργία σε κάτι σαν ένα Χριστιανικό Ορθόδοξο ISIS στην επικράτεια της Κύπρου.
Έτσι, βλέπουμε ότι στην Κύπρο, ο Νικολάι Χόβριν και η σύζυγός του Γιούλια δηλώνουν την επιθυμία τους να μπουν οπωσδήποτε στο κοινοβούλιο της Κύπρου. Και οι δύο επικεντρώνονται στους ρωσόφωνους πολίτες της Κύπρου και δηλώνουν στόχους που βασικά είναι ανέφικτοι και ανεφάρμοστοι.
Αυτή είναι η κλασική μέθοδος των ρωσικών ειδικών υπηρεσιών για την εισαγωγή αντιπροσώπων τους στην πολιτική ζωή σε χώρα της ΕΕ. Στην περίπτωση της Γιούλια Χόβρινα, η ειδική αυτή επιχείρηση έχει φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο πραγματοποίησης χρησιμοποιώντας το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κύπρου που ελέγχεται από το Κρεμλίνο.
Κάποιοι μπορεί να αναρωτηθούν γιατί το Κρεμλίνο πρέπει να προωθήσει τους εκπροσώπους του στο κοινοβούλιο της Κύπρου, αφού ελέγχει το δεύτερο μεγαλύτερο και πιο σημαντικό κοινοβουλευτικό κόμμα της χώρας, το ΑΚΕΛ;
Όλα είναι ξεκάθαρα! Ένας υπάλληλος των δικών του ειδικών υπηρεσιών στο κοινοβούλιο μιας ξένης χώρας είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από οποιονδήποτε ξένο συνεργάτη. Επιπλέον, η παρουσία ενός «Ρώσου» υποψηφίου στους εκλογικούς καταλόγους επιτρέπει στους Ρώσους, πολίτες της Κύπρου, να ενοποιηθούν και να συσπειρωθούν υπό την αιγίδα ενός κόμματος που ελέγχεται από το Κρεμλίνο και να χρησιμοποιήσουν τις ψήφους τους για να αυξήσουν την εκπροσώπηση των κομμουνιστών στο κοινοβούλιο.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 30 έως 40 χιλιάδες ρωσικής καταγωγής, πολίτες της Κύπρου ζουν στο νησί, που αντιστοιχεί στο 3-4% του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι στις κοινοβουλευτικές και προεδρικές εκλογές στην Κύπρο, η διαφορά μεταξύ των υποψηφίων που χάνουν ή κερδίζουν υπολογίζεται σε κλάσματα επί τοις εκατό, οι «Ρώσοι» ψηφοφόροι, οι οποίοι ως επί το πλείστον δεν έχουν ακόμη συμμετάσχει σε εκλογική αναμέτρηση στην Κύπρο, μπορούν να καθορίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών.
Πριν από την ανακοίνωση της δημιουργίας του κόμματός του, ο Χόβριν, προφανώς, διέγραψε τους λογαριασμούς του στα κοινωνικά δίκτυα. Και η Γιούλια Χόβρινα «καθάρισε» σχολαστικά τον λογαριασμό της στο Facebook. Μαρτυρίες λένε ότι είδαν στους λογαριασμούς τους φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στη Ρωσική Πρεσβεία της Κύπρου. Αυτές οι εικόνες δείχνουν ότι οι Χόβριν ήταν παρόντες σε πολλές εκδηλώσεις της ρωσικής διπλωματικής αντιπροσωπείας. Σε μία από αυτές τις φωτογραφίες, σύμφωνα με τους ίδιους αυτόπτες μάρτυρες, ο Χόβριν, μαζί με τον πρέσβη, ποζάρει με ένα βραβείο του ρωσικού κράτους, σε μορφή μεταλλίου στο πέτο του σακακιού του.
Η ιστορία του Κυπριακού Κομμουνιστικού Κόμματος
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν στενή σχέση με το ΑΚΕΛ. Οι κομμουνιστές στην Κύπρο, από τις πρώτες μέρες της ύπαρξής τους, ήταν υπό τον έλεγχο και την στήριξη της Μόσχας.
Το Ρωσικό Κρατικό Αρχείο Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας περιέχει έγγραφα της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κύπρου από το 1923. Τα έγγραφα αρχείου περιέχουν έναν φάκελο για την ηγεσία του κόμματος σε διάφορες χρονικές περιόδους και αναφορές για την πρόσληψη σοβιετικών πρακτόρων πληροφοριών.
Το ιδρυτικό συνέδριο του Κυπριακού Κομμουνιστικού Κόμματος (KKK) πραγματοποιήθηκε το 1926 στη Λεμεσό. Η μπολσεβικοποίηση των Κυπρίων κομμουνιστών ήταν γρήγορη και τους έκανε ένα χρήσιμο εργαλείο της σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής στην ανατολική Μεσόγειο — προπαγανδιστικό του σοβιετικού μοντέλου διακυβέρνησης και της σοβιετικής προπαγάνδας.
Το Κυπριακό Κομμουνιστικό Κόμμα δήλωνε ανοιχτά εκείνες τις ημέρες ότι ένας από τους κύριους στόχους του ήταν «η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και η σοσιαλιστική οικοδόμηση στον κόσμο».
- Από τα αρχεία επιβεβαιώνεται ότι το KKK υποστήριξε την διχοτόμηση της Πολωνίας μεταξύ της ΕΣΣΔ και της ναζιστικής Γερμανίας.
- Διατήρησε συμμαχικές σχέσεις μεταξύ Στάλιν και Χίτλερ.
- Εξέφρασε την υποστήριξη της ΕΣΣΔ στον πόλεμο κατά της Φινλανδίας.
- Χαιρέτισε την κατάληψη της Λιθουανίας, της Λετονίας και της Εσθονίας από την κομμουνιστική Ρωσία.
Το 1941, όμως, ένα άλλο κομμουνιστικό κόμμα εμφανίστηκε στην Κύπρο — το προοδευτικό κόμμα των εργαζομένων ΑΚΕΛ. Το 1944, με την προτροπή της Μόσχας, το ΚΚΚ και το ΑΚΕΛ συγχωνεύτηκαν.
Το 1955, οι Ελληνοκύπριοι άρχισαν έναν ένοπλο αγώνα για απελευθέρωση από την βρετανική κυριαρχία και την συμμαχία με την Ελλάδα. Η πατριωτική οργάνωση ΕΟΚΑ, ήταν ένα κίνημα που απολάμβανε ευρεία υποστήριξη από την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Το ΑΚΕΛ, με άμεσες οδηγίες από τη Μόσχα, δεν υποστήριξε τον απελευθερωτικό αγώνα και αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο της ανεξαρτησίας.
Βόρειο επίπεδο και «υβριδικός πόλεμος» στη Μεσόγειο
Η πολιτική του Κρεμλίνου στην ανατολική Μεσόγειο ήταν πάντοτε να προκαλεί συγκρούσεις όπου ήταν δυνατόν. Με αυτήν την στρατηγική, η Σοβιετική Ένωση, και στη συνέχεια η Ρωσία, πέτυχαν αργή αλλά διαρκή στρατηγική, πολιτική και οικονομική διείσδυση στις χώρες της ανατολικής Μεσογείου, ιδίως στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Συρία και το Ισραήλ.
Η Μόσχα υποστήριξε διάφορες κυβερνήσεις, πολιτικά κόμματα και θρησκευτικές ομάδες στην περιοχή, οι οποίες συχνά μάχονταν το ένα το άλλο. Τους έβαζαν να προκαλέσουν συγκρούσεις μεταξύ τους και αμέσως προσφέρονταν να κάνουν τον διαιτητή και τον ειρηνευτή. Έτσι, το Κρεμλίνο εξασθένιζε τους δεσμούς της περιοχής με την Δύση και επέκτεινε την επιρροή του.
Οι πολιτικές της Μόσχας στην ανατολική Μεσόγειο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ερμηνεύονταν συχνά ως μέρος των λεγόμενων πολιτικών περιορισμού του Βορρά που αναπτύχθηκαν από Αμερικανούς στρατηγούς. Ο όρος «βόρεια βαθμίδα» αναφέρεται στον ρόλο που διαδραμάτιζαν η Ελλάδα, η Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και το Αφγανιστάν στις προσπάθειες της Δύσης να διατηρήσει την θέση της στην ισορροπία δυνάμεων και να περιορίσει την επέκταση της σοβιετικής επιρροής στη Μέση Ανατολή.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η σοβιετική επέμβαση εκδηλώθηκε μέσω των χωρών του Ανατολικού Μπλοκ, οι οποίες στήριξαν τους Έλληνες κομμουνιστές στην πάλη τους εναντίον της κεντρικής κυβέρνησης.
Η Κύπρος είχε μεγάλη σημασία για την εσωτερική σταθερότητα της δυτικής συμμαχίας, καθώς ήταν ένα διαρκές σημείο κρίσης μεταξύ των δύο πυλώνων της νοτιοανατολικής πλευράς του ΝΑΤΟ — της Τουρκίας και της Ελλάδας. Η Μόσχα το κατάλαβε καλά και συστηματικά δημιούργησε συνθήκες για την εμφάνιση μιας μόνιμης κρίσης. Το κόμμα του ΑΚΕΛ ήταν ο πιστός βοηθός της Μόσχας σε αυτό το καταστροφικό έργο.
Οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας άρχισαν να επιδεινώνονται μετά το 1955 λόγω του Κυπριακού. Στη συνέχεια, η αδυναμία του ΝΑΤΟ να μεσολαβήσει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας οδήγησε στις πρώτες καταστροφικές διαιρέσεις στη συμμαχία.
Για να επιτύχει τους στόχους της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μόσχα ανέπτυξε ένα ευρύ φάσμα τακτικών μεθόδων, όπως η εξαπάτηση, η κρυφή διείσδυση και ανατροπή, η παραπληροφόρηση, ο ψυχολογικός πόλεμος και, πάνω απ’ όλα, η αποτελεσματική χρήση κάθε πιθανότητας διαίρεσης μιας δημοκρατικής κοινωνίας, είτε σε διεθνές επίπεδο είτε εντός ενός κράτους. Σήμερα, η σύγχρονη Ρωσία έχει βελτιώσει αυτές τις μεθόδους με το να εφαρμόζει ευρέως τον «υβριδικό πόλεμο».
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο ρόλος των κομμουνιστικών κομμάτων και οργανώσεων στην ανατολική Μεσόγειο ήταν καθοριστικός για την ΕΣΣΔ. Ωστόσο, η Μόσχα αντιμετώπισε ορισμένες δυσκολίες στη Μεσόγειο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας υπό την ηγεσία της Μόσχας απαγορεύτηκε το 1947. Οι κομμουνιστές της Τουρκίας έχασαν τον αγώνα ενάντια στο κεμαλικό κράτος και το Ισλάμ. Οι ιρακινοί κομμουνιστές καταπιέστηκαν από την εξουσία. Το πιο κατάλληλο μέσο για την αποσταθεροποίηση της περιοχής ήταν το πιο επιτυχημένο κομμουνιστικό κόμμα στην περιοχή — το ΑΚΕΛ. Είχε μεγάλη σημασία για την προώθηση της σοβιετικής επιρροής στην περιοχή.
Οι Σοβιετικοί υπολόγισαν ότι επειδή η ΕΣΣΔ δεν είχε καμία δυνατότητα να επηρεάσει τις υποθέσεις του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο, αυτό σήμαινε ότι το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να αντικατασταθεί από τον ΟΗΕ. Αυτό θα σήμαινε ενεργή συμμετοχή του Συμβουλίου Ασφαλείας στην περιοχή, το οποίο θα έδινε στη Σοβιετική Ένωση την ευκαιρία να γίνει ένας σημαντικός παράγοντας στην ανατολική Μεσόγειο.
Το Κρεμλίνο υποστήριξε σθεναρά τις προσπάθειες της Ελλάδας να διεθνοποιήσει το Κυπριακό στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Η Μόσχα αύξησε ταυτόχρονα την υποστήριξή της προς τους Κύπριους κομμουνιστές να ενισχύσουν την επιρροή τους στη χώρα και εμπόδισε την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ. Αυτή η στρατηγική έχει αποδώσει. Στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία, άρχισαν να πιστεύουν ότι η φιλική στάση απέναντι στο κομμουνιστικό μπλοκ θα μπορούσε να είναι καθοριστική σε περίπτωση εχθροπραξιών.
Ένα παράδειγμα επιτυχίας της στρατηγικής της Μόσχας ήταν το γεγονός ότι η Τουρκία επέτρεψε στη Σοβιετική Ένωση να μεταφέρει ολόκληρο τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας στη Μεσόγειο μέσω του Βοσπόρου το 1967 κατά τη διάρκεια του Πολέμου των έξι ημερών μεταξύ του Ισραήλ και του συνασπισμού των αραβικών χωρών.
Κατά τη διάρκεια του αραβο-ισραηλινού πολέμου, τον Οκτώβριο του 1973, η ΕΣΣΔ έκανε μια τεράστια προσπάθεια να εφοδιάσει τους στρατούς της Συρίας και της Αιγύπτου από θαλάσσης και αέρος μέσω των στενών του Βοσπόρου και μέσω του τουρκικού εναέριου χώρου χωρίς καμία αντίρρηση από την Τουρκία. Ταυτόχρονα, η Τουρκία αρνήθηκε να επιτρέψει υπερπτήσεις της αμερικανικής αεροπορίας να προμηθεύσει τον ισραηλινό στρατό.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα διατήρησε αυστηρή ουδετερότητα και αρνήθηκε να χρησιμοποιηθούν οι χερσαίες, αεροπορικές και λιμενικές εγκαταστάσεις της για την παράδοση αμερικανικών φορτίων στο Ισραήλ. Το ΑΚΕΛ χαιρέτισε τις αραβικές επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ, οι οποίες, ωστόσο, δεν τους βοήθησαν.
Το ΑΚΕΛ χαιρέτισε επίσημα την ανεξαρτησία της Κύπρου το 1960, αλλά καταδίκασε τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στην Κύπρο από συνθήκες όπως η παρουσία δύο βρετανικών στρατιωτικών βάσεων στο νησί και την θέσπιση τριών εγγυητικών δυνάμεων (Μεγάλη Βρετανία, Ελλάδα και Τουρκία).
Μετά την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας, το ΑΚΕΛ έγινε το ισχυρότερο κόμμα στο νησί. Πολλά μέλη του ΑΚΕΛ πήγαν να σπουδάσουν στις χώρες του κομμουνιστικού μπλοκ σε προγράμματα που χρηματοδοτούνται από τη Μόσχα. Εκεί, η συντριπτική πλειοψηφία, προσλήφθηκε από την KGB και υποβλήθηκε σε ειδική εκπαίδευση. Οι απόφοιτοι επέστρεψαν στην πατρίδα τους για να εργαστούν προς όφελος της Μόσχας και όχι της πατρίδας τους, της Κύπρου.
Το ΑΚΕΛ προχώρησε αποφασιστικά και με συνέπεια στη θέση του εναντίον του ΝΑΤΟ. Δεδομένου ότι ο πρώτος πρόεδρος της Κύπρου, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ήταν επιφυλακτικός για το ΝΑΤΟ, αυτό έδωσε στη Δύση τον λόγο να τον ταυτίσει με το ΑΚΕΛ. «Φιντέλ Κάστρο της Μεσογείου» — ήταν το ψευδώνυμο που του δόθηκε στη Δύση για την συνεργασία του με τους Κύπριους κομμουνιστές.
Έλληνες στρατιωτικοί εκπρόσωποι στην Κύπρο ανησυχούσαν για την επιρροή του ΑΚΕΛ στην κυπριακή κοινωνία. Δημιουργήθηκαν φόβοι ότι η διεθνής κοινότητα θα μπορούσε να αποκτήσει την εντύπωση ότι η ελληνοκυπριακή κοινότητα, σε αντίθεση με τους Τουρκοκύπριους, ήταν ένας αποσταθεροποιητικός παράγοντας στο νησί. Υπήρχαν σοβαρές ανησυχίες ότι η Κύπρος θα μπορούσε να πέσει υπό τον πλήρη έλεγχο του κομμουνιστικού στρατοπέδου, προκαλώντας ντόμινο στην περιοχή.
Εφόσον το ΝΑΤΟ δεν συμμετείχε στη συνταγματική διευθέτηση της Κύπρου το 1959 και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν συμπεριλήφθηκε στη βορειοατλαντική συμμαχία, το ΝΑΤΟ δεν μπόρεσε να σταθεροποιήσει την ασταθή κατάσταση στη χώρα και να αποτρέψει την εσωτερική κατάρρευση.
Αδέρφια για πάντα
Αντίθετα, ο Μακάριος ζήτησε την στήριξη από το αντιδυτικό κίνημα των αδεσμεύτων το οποίο χρηματοδοτείτο και διευθύνετο από την Μόσχα. Οι Κύπριοι κομμουνιστές συχνά ταξίδευαν στην ΕΣΣΔ. Η Σοβιετική προπαγάνδα καθημερινά μετάδιδε τα ψέματά της στην Ελληνική γλώσσα μέσω του Radio Budapest και οι Κύπριοι κομμουνιστές στήριζαν την επανάσταση του Κάστρο στην Κούβα.
Τον Οκτώβριο του 1960, ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Εζεκίας Παπαϊωάννου παρακολούθησε την 43η επέτειο της σοβιετικής επανάστασης στη Μόσχα, καθώς και την διάσκεψη CPSU τον Νοέμβριο. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, σε ένα άρθρο της Κυπριακής κομμουνιστικής εφημερίδας Χαραυγή ο Παπαϊωάννου χαιρέτισε την Διάσκεψη της Μόσχας και το Κομμουνιστικό Κόμμα της ΕΣΣΔ ως «πρωτοπόρο» του κομμουνιστικού κινήματος.
Επίσης την δεκαετία του εβδομήντα, το ΑΚΕΛ, μέσω της KGB, οργάνωσε την προμήθεια τσεχοσλοβακικών όπλων στην Κύπρο. Τα ρωσικά αρχεία περιέχουν έγγραφα όπου το 1973 το ΑΚΕΛ έλαβε 140.000$ από την Σοβιετική Ένωση μέσω ενός διεθνούς ταμείου για να βοηθήσει τις αριστερές εργατικές οργανώσεις. Και στις αρχές Ιουλίου 1974, κατόπιν αιτήματος του ΑΚΕΛ, η Σοβιετική Ένωση έστειλε κρυφά 100 πυροβόλα όπλα και μεγάλο αριθμό κασετών με βλήματα στην Κύπρο για να οπλίσει τους ηγέτες του κόμματος. Αυτά είναι απλά παραδείγματα που έχουν γίνει γνωστά. Πόσες ίδιες περιπτώσεις παραμένουν μυστικές, δεν είναι γνωστό ακόμη.
Η θερινή κρίση του 1974 στην Κύπρο αποκάλυψε την πραγματική φύση της πολιτικής της Μόσχας στην ανατολική Μεσόγειο. Παρά τις δηλώσεις σχετικά με την ετοιμότητά της να υπερασπιστεί την Κυπριακή Δημοκρατία, η Μόσχα ήταν κάτι περισσότερο από συγκρατημένη, περιοριζόμενη σε ασαφείς κατηγορίες για τον «δυτικό ιμπεριαλισμό». Αυτό εξέπληξε τους Κύπριους, οι οποίοι ήταν άπειροι στην πονηριά της Σοβιετικής Ρωσίας.
Η Μόσχα συνέβαλε με επιτυχία στην εμφάνιση εσωτερικής σύγκρουσης στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ, και ζήτησε την απόσυρση όλων των βρετανικών, ελληνικών και τουρκικών στρατευμάτων από το νησί και την ενίσχυση του ρόλου του ΟΗΕ σε αυτήν τη σύγκρουση. Η Μόσχα αύξησε την πολιτική επιρροή του ΑΚΕΛ και του Μακαρίου στην κυπριακή πολιτική μέσω επισκέψεων αξιωματούχων της ΕΣΣΔ και άλλων χωρών του Ανατολικού Μπλοκ στην Κύπρο και μέσω μιας μαζικής εκστρατείας στον Τύπο, υπό τον έλεγχό της, υπέρ του ΑΚΕΛ και του Μακάριου.
Το Κρεμλίνο χρησιμοποίησε τον ΟΗΕ ως εργαλείο πολιτικής και προπαγάνδας, αποφεύγοντας την καταδίκη της Τουρκίας και παρεμβαίνοντας στην επίλυση της σύγκρουσης. Η Μόσχα απέκλεισε επίσης όλα τα αποτελεσματικά μέτρα για την προώθηση μιας βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό και αύξησε τις τελετουργικές εκκλήσεις για απόσυρση όλων των ξένων στρατευμάτων, συμπεριλαμβανομένων των βρετανικών από τις στρατιωτικές βάσεις, χωρίς ειδική αναφορά ούτε στην τουρκική κυβέρνηση ούτε στα τουρκικά στρατεύματα και την κατοχή. Έγινε προφανές ότι η Μόσχα χρησιμοποιούσε το Κυπριακό για να χωρίσει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ.
Όλα αυτά τα χρόνια το ΑΚΕΛ ακολουθεί σταθερά τον σοβιετικό μαρξισμό και την πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης. Υποστήριξε πάντοτε τις θέσεις της Μόσχας όχι μόνο σε ότι αφορά την ανατολική Μεσόγειο, προσπαθώντας να υπερασπιστεί την «σοβιετική πολιτική ειρήνης ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολιτική των δυτικών χωρών», αλλά και στην παγκόσμια πολιτική, όπως η σοβιετική επέμβαση στο Αφγανιστάν, η εφαρμογή του στρατιωτικού νόμου στην Πολωνία, και ούτω καθεξής.
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τις τεράστιες αλλαγές στον κομμουνιστικό κόσμο, σημειώθηκαν σοβαρές εντάσεις στο ΑΚΕΛ. Σύμφωνα με τις κομμουνιστικές παραδόσεις, το κόμμα απέρριψε προτάσεις από ορισμένα μέλη του που απαιτούσαν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και επέλεξαν τον Δημήτρη Χριστόφια ως νέο γενικό γραμματέα του.
Ο Χριστόφιας ήταν επαγγελματίας ηγέτης του κόμματος, ανήκε στην ορθόδοξη μαρξιστική-λενινιστική πτέρυγα του κόμματος, σπούδασε στη Μόσχα και ήταν ένας κλασικός μπολσεβίκος. Κάτω από αυτόν, το ΑΚΕΛ στράφηκε στη Μόσχα για οδηγίες σχετικά με το «Σχέδιο Ανάν» το 2004. Η Μόσχα έκανε τα πάντα για να διασφαλίσει ότι αυτό το σχέδιο θα αποτύχει και το Κυπριακό δεν θα επιλυθεί.
Το δύσκολο προς διαπραγμάτευση σχέδιο Ανάν ήταν ένα δημοψήφισμα για διευθέτηση των διαφορών μεταξύ της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητας τον Απρίλιο του 2004 με ψήφισμα του ΟΗΕ και με την υποστήριξη της Τουρκίας, της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, η Ρωσία, θέλοντας να διατηρήσει τις συγκρούσεις στον κόσμο, τορπίλισε την έγκριση του ψηφίσματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας, παρέχοντας στην ηγεσία του ΑΚΕΛ μια καλή δικαιολογία για να απορρίψει το σχέδιο Ανάν και να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος.
Η παραδοσιακή σοβιετική πολιτική διατήρησης και δημιουργίας συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο δεν έχει αλλάξει.
Η πέμπτη φάλαγγα του Κρεμλίνου
Από την ίδρυσή του έως σήμερα, το ΑΚΕΛ δημιούργησε ευνοϊκές συνθήκες για την διείσδυση της Σοβιετικής Ένωσης και τώρα της Ρωσίας στην Μεγαλόνησο. Οι επαναλαμβανόμενες πολιτικές κρίσεις στην Κύπρο έδωσαν στη Μόσχα πρόσθετες ευκαιρίες παρέμβασης.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας του, το ΑΚΕΛ ενήργησε ως πράκτορας των συμφερόντων της Μόσχας στην Κύπρο και ως μέσο στήριξης των καταστροφικών της ενεργειών στην Ανατολική Μεσόγειο. Χωρίς υπερβολή, το ΑΚΕΛ μπορεί να ονομαστεί η πέμπτη φάλαγγα του Κρεμλίνου στην Κύπρο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η φιγούρα του σημερινού γραμματέα του ΑΚΕΛ είναι επίσης αξιοσημείωτη. Ως γενικός γραμματέας του δεύτερου μεγαλύτερου κοινοβουλευτικού κόμματος, ο Άνδρος Κυπριανού υποστηρίζει ανοιχτά την Μόσχα και τις πολιτικές της. Αποδεικνύει ανοιχτά την εξάρτησή του από τη Ρωσία. Δεν χάνει ούτε μία εκδήλωση της ρωσικής πρεσβείας και συχνά επισκέπτεται την ρωσική πρεσβεία χωρίς προφανή λόγο. Ίσως για να λάβει οδηγίες. Συμμετέχει επίσης σε όλες τις φιλορωσικές εκδηλώσεις και δράσεις που διοργανώνονται από Ρώσους πράκτορες στην Κύπρο.
Αυτός και το κόμμα του ακολουθούν μια φιλορωσική πολιτική στο κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Κύπρου που ξεκινούν από την έγκριση φιλορωσικών ψηφισμάτων, συμπεριλαμβανομένης της σκληρής κριτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών, που βλάπτουν ανοιχτά τη Χώρα τους. Ωστόσο, αυτό είναι τυπικό για όλους τους κομμουνιστές και όχι μόνο για τους Κυπρίους.
Παρακάτω, μερικά αποσπάσματα του Κυπριανού σε μια συνέντευξη στην ρωσική εφημερίδα Ιζβέστια το 2017.
Για την Κριμαία
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Ρωσία
Ο Κυπριανού επισκέφθηκε την κατεχόμενη Κριμαία και συμμετείχε στα φόρουμ του Κρεμλίνου. Εκεί εξέφρασε υποστήριξη για τις επιθετικές ενέργειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας και υποστήριξε τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας.
Φαίνεται εξωφρενικό. Ο αρχηγός ενός κοινοβουλευτικού κόμματος, χώρας της ΕΕ, υποστηρίζει ανοιχτά την επιτιθέμενη χώρα, κατά της οποίας έχουν επιβληθεί κυρώσεις ολόκληρου του πολιτισμένου κόσμου, ενεργώντας ως δικηγόρος του εγκληματικού καθεστώτος του Πούτιν και της μαφίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός και το κόμμα του είναι πράκτορες αυτού του διεθνούς εγκληματία.
Αυτό, λοιπόν, το κόμμα περιλαμβάνει στον κατάλογο των υποψηφίων του, την απολύτως άγνωστη σύζυγο ενός ατόμου από τη Ρωσία με προφανείς διασυνδέσεις με τις ρωσικές ειδικές υπηρεσίες. Αλλά, όπως συμβαίνει συχνά μαζί τους, κάτι ίσως πήγε στραβά και την τελευταία στιγμή η Γιούλια Χόβρινα εξαφανίστηκε από την λίστα.
Σύμφωνα με ενημερωμένες πηγές, οι οποίες δεν χρειάζεται να αναφερθούν, η υποψηφιότητα της Γιούλια Χόβρινα στον κατάλογο περιφερειακών κομμάτων συμφωνήθηκε με τη ρωσική πρεσβεία στη Λευκωσία. Η πηγή ανέφερε ότι, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης του κόμματος, επιτεύχθηκαν συμφωνίες έτσι ώστε ο Νικόλαος Χόβριν-Κομνηνός να συνεισφέρει σταδιακά 400.000 ευρώ στο ταμείο του κόμματος. Η πρώτη πληρωμή επρόκειτο να γίνει την παραμονή της έγκρισης της τελικής λίστας υποψηφίων για τις κοινοβουλευτικές εκλογές.
Ωστόσο, ο Χόβριν δεν μετέφερε ποτέ το συμφωνημένο ποσό στον λογαριασμό του κόμματος και φέρεται ότι προσπάθησε να αναθεωρήσει την συμφωνία προκειμένου να μειώσει το ποσό της «δωρεάς». Πιθανότατα πίστευε ότι οι κομμουνιστές θα συμφωνούσαν με ένα μικρότερο ποσό. Αλλά υπολόγισε λάθος. Οι Κύπριοι κομμουνιστές συνειδητοποίησαν ότι τους κοροϊδεύουν. Δεν υπήρχαν εγγυήσεις ότι ο Χόβριν δεν θα τους εξαπατούσε και έτσι, έβγαλαν την Γιούλια Κομνηνού από την λίστα.
Αυτή η ιστορία δείχνει πολύ καλά τις ιδιαιτερότητες των δραστηριοτήτων διαφόρων πρακτόρων, εκπροσώπων της Μόσχας στην Ευρώπη και τους κινδύνους που διατρέχουν οι δημοκρατικές χώρες. Πρόκειται για την καταστροφική δραστηριότητα του Κυπριακού Κομμουνιστικού Κόμματος και η ζημιά που προκαλεί στη χώρα, με την προσπάθειά του να βοηθήσει Ρώσους πράκτορες να αποκτήσουν το καθεστώς του αναπληρωτή υποψηφίου στο κοινοβούλιο, μέσω δωρεών.
Η κομμουνιστική διάδοση μέσω προπαγάνδας δεν εξαφανίστηκε στον κόσμο μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα βλέπουμε πώς η αναβιωμένη αυτοκρατορία του κακού, η Ρωσία, διαδίδει και χρηματοδοτεί πάλι αυτήν την απάνθρωπη ιδεολογία, ενώ επιλύει τα δικά της προβλήματα με τρόπους που δεν έχουν καμία σχέση με την κομμουνιστική ιδεολογία…
Μπόρις Ντεμάς