Ντμίτρι Χμελνίτσκι, CDN
Όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος της Ρωσίας του Πούτιν κατά της Ουκρανίας, τόσο πιο τρομερό και απάνθρωπο γίνεται το καθεστώς της. Και τόσο πιο ανόητη και αδύναμη φαίνεται η προπαγάνδα της. Συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής προπαγάνδας.
Οι προπαγανδιστές του Πούτιν πιστεύουν ότι το μόνο γεγονός στη σοβιετική ιστορία που δεν έχει ακόμη προκαλέσει άμεση απόρριψη στον δημοκρατικό κόσμο και δεν έχει συμβιβάσει τη σύγχρονη Ρωσία στα μάτια της είναι η νίκη της ΕΣΣΔ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως εκ τούτου, οι εορτασμοί της 9ης Μαΐου γίνονται όλο και πιο ενοχλητικοί και υστερικοί κάθε χρόνο, στην ίδια τη Ρωσία και στο εξωτερικό. Το κύριο καθήκον των ρωσικών διπλωματικών αποστολών στο εξωτερικό είναι να εμπλέκουν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα, μετανάστες και τοπικό πληθυσμό, σε αυτές τις ενέργειες.
Αυτό δεν λειτουργεί καλά. Εδώ είναι ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα.
Το Ρωσικό Κέντρο Επιστήμης και Πολιτισμού στην Κύπρο απηύθυνε έκκληση στον επικεφαλής της Κυπριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Αρχιεπίσκοπο Γεώργιο Γ’, με έκκληση να στηρίξει τις εκδηλώσεις που σχετίζονται με τον εορτασμό της 79ης επετείου από τη νίκη στην Κύπρο. Πολλά από αυτά σχεδιάζονται, από την «Υπαγόρευση της Νίκης» (ένα κομματικό έργο της «Ενωμένης Ρωσίας») μέχρι τη μεταφορά από Ρώσους ακτιβιστές της «Φλόγας της Μνήμης» σε Κύπριους και Ρώσους βετεράνους, τη διεξαγωγή των «Μοτοράλι Νίκης» και πομπές του «Αθάνατου Συντάγματος» σε πολλές πόλεις της Κύπρου, και δράσεις που ονομάζονται «Κορδέλα του Αγίου Γεωργίου» και «Πιλότκα».
Ο Αρχιεπίσκοπος απάντησε με επιστολή που έλεγε: «Σήμερα προσευχόμαστε για την ανάπαυση των ψυχών όσων έπεσαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπερασπιζόμενοι τις ανθρώπινες αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Αυτή η φράση είναι ειλικρινά χλευαστική. Να υποψιαστεί πως ο Κόκκινος Στρατός υπερασπίστηκε ανθρώπινες αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα στον ίδιο βαθμό με τη Βέρμαχτ. Ο Κόκκινος Στρατός πολέμησε μόνο και αποκλειστικά για το δικτατορικό σταλινικό καθεστώς και την εξάπλωσή του σε όλα τα εδάφη που μπορούσε να φτάσει. Δηλαδή κατά της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση, με τη θέληση της μοίρας, ήταν μεταξύ των νικητών της ναζιστικής Γερμανίας δεν ασβεστώνει σε καμία περίπτωση τη φύση της.
Συνέβη ένα αστείο παράδοξο. Ο Πούτιν πίστευε ότι η εκμετάλλευση της μνήμης της νίκης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα νομιμοποιούσε τον πόλεμο του εναντίον της Ουκρανίας. Εξ ου και τα ηλίθια συνθήματα για τον αγώνα ενάντια στον «ουκρανικό ναζισμό».
Αποδείχθηκε το αντίθετο. Ο καθαρά εγκληματικός πόλεμος μας θύμισε ότι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο ρόλος της ΕΣΣΔ ήταν, για να το θέσω ήπια, αμφισβητούμενος και οι στόχοι της ήταν ανήθικοι. Και ότι είναι αδύνατο να τεθούν υπό την προστασία των οικουμενικών ανθρώπινων αξιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τι υπενθύμισε απαλά ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος Γ’ στους Ρώσους διπλωμάτες.