Μετά από ένα μακρύ διάλειμμα, την παραμονή της επετείου της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, στις 23 Φεβρουαρίου στη Λεμεσό, στην αίθουσα συναυλιών Monte Caputo, ο Vladimir Pozner, ένας δημοφιλής ρώσος “δημοσιογράφος με τα πολιτικά”, που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του για την εξυπηρέτηση των εγκληματικών, ολοκληρωτικών καθεστώτων της ΕΣΣΔ και της ρωσίας.
Ντουέτο μαζί του θα εμφανιστεί ο ρώσος κωμικός Ivan Urgant, ο οποίος στο παρελθόν επέτρεψε στον εαυτό του δηλώσεις για τους Ουκρανούς.
Και οι δύο αυτοί χαρακτήρες ευνοούνται από τις ρωσικές αρχές και έχουν εργαστεί για τα κύρια ρωσικά τηλεοπτικά κανάλια προπαγάνδας για πολλά χρόνια. Ο καθένας από αυτούς διασκέδαζε το κοινό εντός των ορίων που επέτρεπε αυστηρά το καθεστώς του Πούτιν και ποτέ δεν ξεπέρασε τα όρια που έθεσε η ρωσική λογοκρισία στην κριτική και τη σάτιρα ως προς τις ρωσικές αρχές και το κράτος.
Μετά τη μεγάλης κλίμακας στρατιωτική εισβολή της ρωσίας στην Ουκρανία, ο Pozner και ο Urgant εξαφανίστηκαν αμέσως από τον ρωσικό πληροφοριακό και «πολιτιστικό» χώρο. Ταυτόχρονα, κανένας από αυτούς δεν βγήκε με σαφή και κατηγορηματική καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και δεν πήρε το μέρος του θύματος της επιθετικότητας. Αυτή η σιωπή από δημόσια πρόσωπα — αυτή η εκκωφαντική, εύγλωττη και εκφραστική σιωπή σημαίνει μόνο ένα πράγμα — συμφωνία με τον πόλεμο της ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας και ολόκληρου του πολιτισμένου κόσμου.
Ο Urgant, ο οποίος εργαζόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Πρώτο, κύριο, προπαγανδιστικό κανάλι της ρωσίας, την ημέρα της εισβολής, έγραψε κάτι δυσδιάκριτα στα κοινωνικά δίκτυα: «Φόβος και πόνος. Οχι στον πόλεμο».
Ποιος φόβος; Ποιος πόνος; Σε ποιον πόλεμο όχι; Μήπως φοβάται για τους ρώσους στρατιώτες που σώζουν τους Ουκρανούς από τους Ναζί, όπως ισχυρίζεται το Πρώτο κανάλι της ρωσικής τηλεόρασης στο οποίο εργάζεται, και η καρδιά του πονάει γιατί πολλοί από αυτούς ρισκάρουν τις ζωές τους στον αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ, όπως ισχυρίζεται η ρωσική προπαγάνδα; Και το “όχι” του απευθύνεται στον πόλεμο της Ουκρανίας, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της ρωσίας, για τον οποίο το μητρικό του Πρώτο Κανάλι ασταμάτητα σαλπίζει; Γενικά, συνεχής αβεβαιότητα. Αλλά δεν εμπόδισε τους προπαγανδιστές και τους τζινγκοϊστές του Πούτιν, βάσει αυτής της ακατανόησης, να διαμορφώσουν τον Urgant ως αντιπολιτευόμενο και εθνικό προδότη. Την ίδια στιγμή, ο Urgant συνεχίζει να ζει ήσυχα στη ρωσία και να βγάζει τα προς το ζην κάνοντας παραστάσεις. Στη σύγχρονη ρωσία, ακόμη και για έναν υπαινιγμό αντιπολίτευσης, ένα απρόσεκτο like στα κοινωνικά δίκτυα, οι άνθρωποι φυλακίζονται αμέσως, απολύονται από τη δουλειά και συχνά σκοτώνονται. Όλα αυτά θυμίζουν έντονα τις μυστικές υπηρεσίες που θρυλίζουν τον πράκτορά τους.
Με τον Pozner, όλα είναι πολύ πιο απλά και όλα είναι πολύ ξεκάθαρα.
Ο πατέρας του Pozner, Vladimir Pozner ο μεγαλύτερος, γεννήθηκε το 1908 στη Ρωσική Αυτοκρατορία σε μια εβραϊκή οικογένεια. Το 1920 έφυγε με την οικογένειά του για τη Λιθουανία, το 1922 μετακόμισε στη Γερμανία και το 1925 στη Γαλλία, στο Παρίσι. Από το 1930 έως το 1939 εργάστηκε σε ευρωπαϊκά παραρτήματα αμερικανικών κινηματογραφικών εταιρειών. Παντρεμένος με μια Γαλλίδα υπήκοο. Το 1934 γεννήθηκε ο γιος τους Vladimir Pozner Τζούνιορ. Το 1940 κατέφυγε με την οικογένειά του στην Πορτογαλία. Το 1941 έφτασε στις Η.Π.Α. Το 1943, ως πολίτης της Λιθουανίας, έλαβε τη σοβιετική υπηκοότητα.
Σύμφωνα με τα αποχαρακτηρισμένα αρχεία του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, περίπου την ίδια περίοδο, ο Vladimir Pozner μεγαλύτερος επιστρατεύτηκε από τη σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών, για την οποία εργαζόταν με το ψευδώνυμο Platon. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως επικεφαλής του ρωσικού τομέα του τμήματος κινηματογράφου του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ και μετέφερε πολλές πολύτιμες πληροφορίες στη σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών.
Ο Vladimir Pozner ο μεγαλύτερος, ακόμη και πριν έρθει στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν ένθερμος υποστηρικτής των κομμουνιστικών ιδεών και συνεργάστηκε με πράκτορες της σοβιετικής υπηρεσίας πληροφοριών στη Γαλλία. Η επιστράτευσή του από τη σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε σε ιδεολογική βάση.
Το 1948, ο Platon, ως “ανατρεπτικό στοιχείο”, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις Ηνωμένες Πολιτείες με την οικογένειά του. Με εντολή της Μόσχας, επρόκειτο να φύγει για τη Γαλλία, όπου υποτίθεται ότι ενίσχυε το σοβιετικό δίκτυο κατασκοπείας. Όμως οι γαλλικές αρχές, προειδοποιημένες από τους Αμερικανούς για τη δουλειά του για τις σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες, του αρνήθηκαν τη βίζα και αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στο Ανατολικό Βερολίνο και μετά στη Μόσχα. Εργάστηκε στο γραφείο αντιπροσωπείας της Sovexportfilm στο Ανατολικό Βερολίνο, στην Κεντρική Διεύθυνση Παραγωγής Κινηματογράφου του Υπουργείου Πολιτισμού της ΕΣΣΔ, ως εκτελεστικός γραμματέας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας, μια οργάνωση και θέση που συνεπάγεται έναν άρρηκτο δεσμό με τη σοβιετική κρατική ασφάλεια.
Ο γιος του, Vladimir Pozner Τζούνιορ, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και από νεαρή ηλικία εργάζεται ενεργά για τη σοβιετική και ρωσική κρατική ασφάλεια.
Μιλώντας για τον εαυτό του, σιωπά για πολλά πράγματα και διαστρεβλώνει τα δεδομένα της βιογραφίας του. Για παράδειγμα, δεν μίλησε ποτέ για το γεγονός ότι θα μπορούσε να εισέλθει στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας μόνο αφού υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας με την KGB. Στη Lubyanka (ονομασία της τοποθεσίας του KGB) εκτίμησε ιδιαίτερα τις δυνατότητες του νεαρού πράκτορα. Δεν χρειαζόταν θρύλους και μακρά επίπονη προετοιμασία για δουλειά στη Δύση. Είχε ήδη την αμερικανική και την γαλλική υπηκοότητα, μιλούσε άπταιστα αγγλικά και γαλλικά και είχε εμπειρία ζωής στο εξωτερικό. Ένα εύρημα για τη σοβιετική εξωτερική υπηρεσία πληροφοριών.
Χάρη στη συνεργασία με την KGB-FSB, ο Pozner κατάφερε να χτίσει μια επιτυχημένη καριέρα ως δημοσιογράφος στην ΕΣΣΔ και στη σύγχρονη ρωσία, παρά το γεγονός ότι σπούδασε φυσιολόγος στο πανεπιστήμιο. Ο Βλαντιμίρ Pozner είναι ένας προπαγανδιστής με μεγάλη εμπειρία, αυτό είναι το έργο της ζωής του.
Ας δούμε μόνο μερικά στοιχεία από την επίσημη βιογραφία του που δείχνουν ευθέως τις διασυνδέσεις του Pozner με τη σοβιετική και ρωσική κρατική ασφάλεια.
Το 1961, ο Pozner εντάχθηκε στο Πρακτορείο Τύπου Novosti (APN) στη Μόσχα, το τμήμα παραπληροφόρησης της KGB της ΕΣΣΔ, ως σχολιαστής για το κύριο γραφείο σύνταξης ραδιοφωνικών εκπομπών στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αγγλία. Εργάστηκε ως συντάκτης στο περιοδικό USSR (ΕΣΣΔ), το οποίο διανεμήθηκε στο εξωτερικό (κυρίως στις ΗΠΑ), αργότερα μετονομάστηκε σε Soviet Life (Σοβιετική Ζωή), αντιτάχθηκε στην αστική ιδεολογία.
Το 1970, άρχισε να εργάζεται στην Επιτροπή Τηλεόρασης και Ραδιοφωνικής Μετάδοσης (αργότερα Gosteleradio USSR) ως σχολιαστής στο κεντρικό γραφείο ραδιοφωνικών εκπομπών για τις ΗΠΑ και την Αγγλία, όπου ήταν και γραμματέας της κομματικής επιτροπής.
Μπορεί κανείς να φανταστεί ότι ένα άτομο που δεν έχει προσληφθεί από την κρατική ασφάλεια θα μπορούσε να εργαστεί ως συντάκτης ραδιοφωνικών εκπομπών για τις ΗΠΑ και την Αγγλία; Ή ότι ο εκδότης του κύριου σοβιετικού προπαγανδιστικού περιοδικού για ξένες χώρες, που εκδίδεται από την ίδια KGB, θα μπορούσε να είναι ένα άτομο που δεν εργάζεται για την KGB; Ή μήπως ο σχολιαστής της κύριας σύνταξης ραδιοφωνικών εκπομπών για τις ΗΠΑ και την Αγγλία και ταυτόχρονα ο γραμματέας της κομματικής επιτροπής δεν συνεργάστηκε με την KGB;
Οι ερωτήσεις είναι ρητορικές.
Υπάρχουν μαρτυρίες ενός πρώην αξιωματικού της Πρώτης Κεντρικής Διεύθυνσης της KGB της ΕΣΣΔ, έναν σοβιετικό αξιωματικό πληροφοριών στην Ουάσιγκτον, τον Yuri Shvets, ο οποίος δείχνει ευθέως τον Pozner ως πράκτορα της KGB.
Στο κανάλι του στο youtube Ο Γιούρι Σβετς μιλάει για τον Pozner «Ο Pozner, ήταν πράκτορας, δικός μας. Όταν ήμουν εδώ στο residency [στην Ουάσιγκτον], [ο Pozner] δούλευε πολύ ενεργά για να φέρει τις [σοβιετικές] θέσεις μας στην προσοχή των Αμερικανών. Τότε ήταν το πρόγραμμα Star Wars. Υπήρχε μια τεταμένη κατάσταση. Αυτός [ο Pozner] ήταν ένας από τους καλύτερους σ’αυτόν τον τομέα. Θυμάμαι τον Ρίγκαν να κάνει την ομιλία του. Για περίπου είκοσι λεπτά μίλησε για διαπραγματεύσεις, για πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς. Τότε ήταν το πιο σημαντικό θέμα. Ήταν μια σημαντική ομιλία. Και τότε η τηλεοπτική εταιρεία έδωσε τον λόγο στον εκπρόσωπο της Σοβιετικής Ένωσης Pozner . Ο Pozner μίλησε για τέσσερα λεπτά. Και σε αυτά τα τέσσερα λεπτά, σκότωσε όλα όσα είχε πει ο Ρίγκαν μέσα σε είκοσι λεπτά. Οι Αμερικανοί ήταν πολύ εξοργισμένοι. Θυμάμαι ο βουλευτής (congressman) Bob Dornan από την Καλιφόρνια, πρώην στρατιωτικός, εκκεντρικός τύπος, τον [Pozner] αποκαλούσε «άπιστο μικρό Εβραίο». Άπιστος επειδή [ο Pozner] έχει αμερικανικό διαβατήριο. Δηλαδή ο Αμερικανός είναι στο πλευρό των Σοβιετικών. Και εμείς στο residency συζητούσαμε να μηνύσει ο Pozner κατά του βουλευτή Dornan για τη δήλωσή του ή όχι. Αποφασίσαμε να μην το κάνουμε».
Ο ειδικός πράκτορας του FBI Kevin Helson αποκάλεσε τον ρώσο τηλεοπτικό παρουσιαστή Vladimir Pozner πράκτορα της KGB. Έγραψε τις μαρτυρίες στην κατάθεση για την υπόθεση της ρωσίδας Maria Butina που κρατείται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το έγγραφο είναι διαθέσιμο στον ιστότοπο Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.
Στις μαρτυρίες του ο Helson ισχυρίζεται ότι η Butina σε αλληλογραφία με έναν Αμερικανό που δεν κατονομάζεται, ονόμασε ένα από τα γράμματα “Δεύτερος Pozner”. Για να διευκρινίσει αυτή τη φράση, ο Helson πρόσθεσε μια υποσημείωση που έλεγε “Εγώ [ο πράκτορας Helson] πιστεύω ότι αυτή η δήλωση αναφέρεται στον Vladimir Pozner , έναν προπαγανδιστή που εργαζόταν στο τμήμα παραπληροφόρησης της σοβιετικής KGB και εμφανιζόταν συχνά στα δυτικά τηλεοπτικά κανάλια για να εξηγήσει τις απόψεις της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου”.
Ο Pozner εξακολουθεί να παραμένει ενεργός και με μεγάλη επιρροή πράκτορας των ρωσικών ειδικών υπηρεσιών. Οι ρωσικές ειδικές υπηρεσίες τον χρησιμοποιούν σε ενεργά μέτρα τόσο στο εξωτερικό όσο και εντός της χώρας. Ταυτόχρονα παριστάνει τον άνθρωπο φιλελεύθερων απόψεων και εναντιώνεται προκλητικά στο κοινό εντός των ορίων που του έχουν τεθεί.
Η ρώσοι διανοούμενοι που εδώ και πολύ καιρό παρατηρούνται στην ασωτία στις σχέσεις, τον αναγνώρισαν ως είδωλό τους. Η ρώσοι διανοούμενοι χρειάζονται κάποιον να εναντιώνεται για να τον ακολουθήσει και να νιώσουν, όπως πιστεύουν, εμπλεκόμενοι στον αγώνα κατά του καθεστώτος. Το γεγονός ότι το είδωλο της ρωσικής φιλελεύθερης διανόησης είναι ένας αποδεδειγμένος πράκτορας της KGB-FSB και ένας έμπειρος προπαγανδιστής δεν ενοχλεί τη ρωσική διανόηση. Είναι πιο βολικό και ασφαλέστερο για τη ρωσική φιλελεύθερη διανόηση. Άλλωστε, αν, Θεός φυλάξοι, εμφανιστεί ένας αξιοπρεπής άνθρωπος στην κεφαλή της αντιπολίτευσης, τότε μπορεί να καλέσει στα οδοφράγματα! Ενώ με το Pozner οι ρώσοι διανοούμενοι έχουν την ευκαιρία και τη δύναμη να υπηρετήσουν για καλά χρήματα, και να εναντιώνονται λίγο, εντός των επιτρεπόμενων ορίων.
Και η συνείδηση φαίνεται να είναι καθαρή, και δεν υπάρχει απώλεια εισοδήματος. Αυτό τους γεμίζει με την αίσθηση της δικής τους σημασίας και αξιοπρέπειας. Η ανεπιτήδευτη συνείδηση του ρώσου φιλελεύθερου ευφυή είναι ήρεμη και γαλήνια, εξάλλου ο Pozner, αυτή η εικόνα του ρωσικού φιλελευθερισμού και της ελεύθερης σκέψης, εξήγησε τα πάντα. Και η ίδια η Κριμαία ήρθε στη ρωσία και δεν υπάρχει πόλεμος μεταξύ ρωσίας και Ουκρανίας. Και μπορούν εύκολα να δικαιολογήσουν τη ρωσική επίθεση κατά της Ουκρανίας, την κατάληψη της Κριμαίας και μέρους του Ντονμπάς ως “απειλή για το ΝΑΤΟ” και την πιθανή “εμφάνιση του έκτου στόλου των ΗΠΑ στην Κριμαία”.
Στην ερώτηση Ουκρανού δημοσιογράφου Ντμίτρι Γκόρντον: “Θεωρείτε τραγικό λάθος την προσάρτηση της Κριμαίας και το ξέσπασμα του πολέμου στο Ντονμπάς;” Ο Pozner απάντησε: “Όχι, δεν το νομίζω”.
“Όταν μια χώρα, εκπροσωπούμενη από τον ηγέτη της, πιστεύει ότι βρίσκεται σε υπαρξιακό κίνδυνο (όταν αμφισβητείται η ύπαρξη της), δεν δίνει σημασία σε καμία διεθνή συμφωνία. Αυτό που συνέβη στην Ουκρανία, από τη σκοπιά της ρωσικής ηγεσίας, είπε ότι αν όχι σήμερα, αύριο, η Ουκρανία θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Εάν συμβεί αυτό, τότε τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα εμφανιστούν στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα”, είπε, επαναλαμβάνοντας τις κύριες θέσεις της ρωσικής προπαγάνδας για τη δικαιολόγηση του πολέμου κατά της Ουκρανίας. Σύμφωνα με τη λογική του Pozner, κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να θεωρήσει ότι κινδυνεύει από έναν γείτονα και να εξαπολύσει γενοκτονικό πόλεμο εναντίον του, όπως κάνει τώρα η Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας.
Οι ρωσικές αρχές χαρακτήρισαν τον Pozner ως υποδειγματικό φιλελεύθερο και τον διόρισαν τη συνείδηση του έθνους για εκείνο το τμήμα της ρωσικής κοινωνίας που θεωρεί τον εαυτό του φιλελεύθερο και δηλώνει την προσήλωσή του στις δημοκρατικές αξίες. Ταυτόχρονα, στο ερώτημα “τίνος είναι η Κριμαία”, οι περισσότεροι ρώσοι φιλελεύθεροι κοιτούν αλλού και αρχίζουν να μουρμουρίζουν κάτι για δημοψήφισμα, ιστορική δικαιοσύνη, ότι η ρωσία δεν χρωστάει τίποτα στην Ουκρανία, για αδελφικούς λαούς και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Δεν είναι περίεργο, η αντιπολίτευση αντικαθρεφτίζει τη χώρα. Όποιοι είναι φιλελεύθεροι, τέτοιες είναι οι εικόνες της. Στη ρωσία, οι εικόνες του ρωσικού φιλελευθερισμού και της ρωσικής δημοκρατίας ήταν πάντα στην υπηρεσία της κρατικής ασφάλειας. Γεγονός.
Ο Pozner άρχισε να ειδικεύεται στην προώθηση των “δημοκρατικών αξιών» μετά το 1991. Το κάνει ακριβώς στο βαθμό και με τη μορφή που είναι επωφελής για τις ρωσικές αρχές και εγκρίνεται από τους επιμελητές του στις ειδικές υπηρεσίες.
Ταυτόχρονα, ο ίδιος δεν δημιουργεί ιδεολογικά νοήματα, αυτό γίνεται από άτομα από το ιδεολογικό τμήμα της προεδρικής διοίκησης της Ρωσίας και το δεύτερο τμήμα του FSB. Ο Pozner λειτουργεί ως η φωνή τους, ένας αναμεταδότης των ιδεών τους και παίζει το ρόλο του ιδεολογικού ψυχοσυλλέκτη της ρωσικής φιλελεύθερης διανόησης.
Στη σοβιετική εποχή, ο Pozner παρουσίαζε με τον καλύτερο τρόπο τις δηλώσεις και τις αποφάσεις της ηγεσίας της ΕΣΣΔ για διάφορα εσωτερικά και διεθνή ζητήματα και δικαιολόγησε τα πιο αποτρόπαια εγκλήματά τους. Μεταξύ αυτών είναι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και η καταστροφή ενός νοτιοκορεατικού Boeing τον Σεπτέμβριο του 1983.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια Ο Pozner δικαιολογεί με μαεστρία τα εγκλήματα του καθεστώτος του Πούτιν. Οι περισσότεροι άνθρωποι που παρακολουθούν αυτό το τσίρκο της KGB δεν καταλαβαίνουν ότι οι αξιωματικοί ασφαλείας παίζουν ένα έργο μπροστά τους και συζητούν σοβαρά τη σιωπή του πράκτορα της KGB-FSB Pozner .
Μετά τις 24 Φεβρουαρίου, ο Pozner εξαφανίστηκε από τις τηλεοπτικές οθόνες. Απομακρύνθηκε από τον αέρα χωρίς καμία εξήγηση. Αυτό έγινε για να μην συνδεθεί με τις ενέργειες των ρωσικών αρχών και την επικαιρότητα. Γι’ αυτό δεν μιλά δημόσια για το θέμα του πολέμου στην Ουκρανία και η ρωσική προπαγάνδα τον επιπλήττει υποκριτικά γι’ αυτό με προσποιητή δυσαρέσκεια.
Τον άφησαν για σημαντικούς σκοπούς και τις ενέργειες υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Και αυτές οι έκτακτες περιστάσεις έχουν φτάσει. Στο πλαίσιο μιας στρατιωτικής ήττας στην Ουκρανία και των κυρώσεων που επιβλήθηκαν, το Κρεμλίνο άρχισε να σκέφτεται τη φυσική επιβίωση και τη διατήρηση του κλεμμένου κεφαλαίου που κρύβεται στη Δύση. Κανείς δεν θέλει να μιλήσει με τον Πούτιν και το περιβάλλον του, και κανείς δεν θα το κάνει. Για αυτό χρειάζονται άνθρωποι σαν τον Pozner, με την εικόνα ενός φιλελεύθερου που δημιουργεί η ρωσική προπαγάνδα. Με έξυπνο βλέμμα και άρτια εκπαιδευμένη φωνή θα μεταδώσουν στο δυτικό κοινό τα σήματα που ετοίμασε η διοίκηση του Προέδρου της Ρωσίας από το Κρεμλίνο, τα οποία, ελπίζουν, θα εισαχθούν στη Δύση.
Για την καθημερινή δουλειά ρουτίνας της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας μεταξύ των “βαθύιων ανθρώπων”, το Κρεμλίνο έχει υπηρέτες μικρότερου διαμετρήματος. Ο Pozner είναι ένας ειδικός προπαγανδιστής, επηρεάζει το μυαλό του μορφωμένου τμήματος του πληθυσμού. Γι’ αυτό είναι τόσο πολύτιμος για το καθεστώς του Πούτιν. Τον εκτιμούν και τον φροντίζουν με κάθε δυνατό τρόπο.
Ο Pozner είναι μια εξέχουσα ρωσική φιγούρα παραπληροφόρησης και προπαγάνδας που έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του δικαιολογώντας τα εγκλήματα του σοβιετικού καθεστώτος και του Πούτιν, παραπλανώντας εκατομμύρια ανθρώπους και λέγοντας ψέματα σε βιομηχανική κλίμακα.
Η θέση του στη ρωσία του Πούτιν, η επιρροή και η υψηλή του αξία για το Κρεμλίνο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι κατά την παραμονή του στην Κύπρο πρόκειται να γίνει δεξίωση προς τιμήν του στη ρωσική πρεσβεία στη Λευκωσία. Πολλοί ρώσοι πράκτορες επιρροής προσκλήθηκαν στη δεξίωση υπό το πρόσχημα του τοπικού κοινού, πολιτικών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων και εκκλησιαστών που τρέφονται από τη Μόσχα.
Είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο σημερινός ρώσος πρεσβευτής στην Κυπριακή Δημοκρατία, ο Murad Zyazikov, είναι στρατηγός της FSB. Μπορούμε να πούμε ότι στη Λευκωσία ο Pozner θα συναντησεί τους ανωτέρους του στο πρόσωπο του Zyazikov και θα παρουσιάσει μια έκθεση για τη δουλειά που έγινε στη σκηνή του Monte Caputo στη Λεμεσό.
Η απόφαση της μόσχας, μετά από διάλειμμα ενός έτους, να απελευθερώσει ξανά τον Pozner στην αρένα της ενημέρωσης και της προπαγάνδας σημαίνει ότι το κρεμλίνο αξιολογεί την τρέχουσα κατάσταση ως κρίσιμη και χρειαζόταν επειγόντως αποδεδειγμένα κανάλια για να μεταφέρει τα σήματα και τις πληροφορίες που χρειάζεται στο δυτικό κοινό. Για αυτούς τους σκοπούς, ο Pozner ταιριάζει απόλυτα. Αλήθεια, δεν είναι η Simonyan και η Skabeeva που θα σταλούν στη Δύση. Κανείς δεν θα τους ακούσει και είναι υπό κυρώσεις. Όμως τον Pozner τον ακούνε και έχει τα απαραίτητα διαβατήρια.
Δεν είναι τυχαίο, ότι η επιστροφή του Pozner στη μεγάλη σκηνή θα ξεκινήσει από την Κύπρο. Η πιστή στάση των κυπριακών αρχών και του πληθυσμού προς τη ρωσία και η απλή μετακίνηση καθιστούν την Κύπρο μια βολική πλατφόρμα για ενεργές εκδηλώσεις των ρωσικών ειδικών υπηρεσιών υπό το πρόσχημα πολιτιστικών εκδηλώσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει μια μεγάλη και ισχυρή ρωσική διασπορά στην Κύπρο, διεισδυμένη από πράκτορες επιρροής των ρωσικών ειδικών υπηρεσιών, με τη συνδρομή των οποίων οργανώνεται η παράσταση του Pozner στη Λεμεσό.
Οι επίσημοι διοργανωτές της συναυλίας είναι δύο εταιρείες, η Ark Productions και η Premiere Media. Το μόνο γνωστό για την Ark Productions είναι ότι είναι μια εταιρεία παραγωγής που παρέχει τεχνική υποστήριξη για συναυλίες.
Με τον δεύτερο διοργανωτή όλα είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα. Είναι γνωστό από ανοιχτές πηγές ότι η Premiere Media ανήκει στη Ρωσίδα υπήκοο Angelina Arsenovna Ter-Oganova, γεννημένη το 1971. Η Angelina Ter-Oganova είναι κόρη του συνταγματάρχη της KGB Arsen Aramovich Ter-Oganov (πραγματικό όνομα Ter-Oganyan). Σύμφωνα με ενημερωμένες πηγές, το 1988, η νεαρή Angelina, ως κόρη του συνταγματάρχη κρατικής ασφάλειας και ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης, εισήλθε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας υπό την ποσόστωση της KGB της ΕΣΣΔ. Στο τρίτο έτος της, η φοιτήτρια Ter-Oganova, με δική της πρωτοβουλία, ως κόρη αξιωματικού της κρατικής ασφάλειας, πρόσφερε τις υπηρεσίες της στην KGB και υπέγραψε υποχρέωση συνεργασίας. Της δόθηκε εντολή να παρακολουθεί συμφοιτητές και να αναφέρει τα αντισοβιετικά αισθήματα και τις εκδηλώσεις ελεύθερης σκέψης στο πανεπιστήμιο. Όπως μας είπαν άνθρωποι που γνώριζαν καλά την Angelina εκείνη την εποχή, εκείνη έδρασε με ενθουσιασμό στο έργο και γέμισε τους επιμελητές με καταγγελίες για τους συντρόφους και τους δασκάλους της. Ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο, η Angelina, ως κόρη ενός συνταγματάρχη της KGB και φοιτήτρια που έδειξε καλά αποτελέσματα σε μυστική εργασία, εισήλθε στην ακαδημία της FSK (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αντικατασκοπείας), του προκατόχου του FSB. Το 1995, ο Ter-Oganova αποφοίτησε από αυτό το εκπαιδευτικό ίδρυμα, το οποίο μέχρι τότε ονομαζόταν ήδη «FSB Academy». Εκεί απέκτησε δυνατούς δεσμούς και συγκεκριμένες δεξιότητες που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα.
Η Ter-Oganova δεν κρύβει την εμπλοκή της στις ρωσικές ειδικές υπηρεσίες και μάλιστα είναι περήφανη για αυτό. Σε ιδιωτικές συνομιλίες, στον κύκλο των πιο έμπιστων προσώπων της, είπε επανειλημμένα ότι όταν γνωρίσει κάποιον, αμέσως κατόπιν αιτήματός της η FSB φέρνει έναν φάκελο με πλήρεις πληροφορίες για αυτό το άτομο. Και μόνο αφού μελετήσει τον φάκελο για μια νέα γνωριμία, αποφασίζει αν θα συνεχίσει να επικοινωνεί μαζί του ή όχι. Δήλωσε επίσης πολλές φορές σχετικά με διάφορα γεγονότα στη Ρωσία και τον κόσμο ότι γνωρίζει πώς είναι όλα πραγματικά, αφού έχει στη διάθεσή της αξιόπιστες πληροφορίες από το FSB.
Αυτά τα παραδείγματα παρέχουν την ευκαιρία να φανταστούμε το βάθος της ολοκλήρωσης και τη δύναμη των δεσμών της Angelina με τη ρωσική κρατική ασφάλεια, καθώς και να κατανοήσουμε τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία της, που διαμορφώθηκαν υπό την επιρροή των ειδικών υπηρεσιών.
Πριν από έντεκα περίπου χρόνια, η Angelina Ter-Oganova εμφανίστηκε στην Κύπρο. Έγινε αμέσως ο άνθρωπός της στη ρωσική πρεσβεία, είναι καλεσμένη σε όλες τις τελετουργικές δεξιώσεις και εκδηλώσεις. Επισκέπτεται συχνά τη ρωσική πρεσβεία για προσωπικές της δουλειές, όπου συνομιλεί με έναν δυσδιάκριτο δεύτερο γραμματέα της πρεσβείας.
Συχνά επισκεπτόταν τη ρωσική πρεσβεία ως μέρος μιας οργανωμένης ομάδας ρώσων συμπατριωτών της.
Ο Ter-Oganova, άκρα αριστερά, στη ρωσική πρεσβεία με τον πρέσβη Osadchiy περικυκλωμένοι από πράκτορες επιρροής των ρωσικών ειδικών υπηρεσιών στην Κύπρο.
Από αριστερά προς τα δεξιά, πρώτη σειρά: Ter-Oganova, Ελπίδα Χαραλάμπους, Μίκης Φιλανιώτης, Osadchiy , Νεόφυτος Φιλλιπίδης, Dmitry Apraksin. Δεύτερη σειρά: 1 Nemsida Krupenidou, 4 Alina Radchenko, 6 Petros Valko. Το μόνο που λείπει είναι ο κύριος Χύμαρς.
Το 2015 η Ter-Oganova άρχισε να εκδίδει το γυαλιστερό περιοδικό Premier στην Κύπρο. Με το αθώο πρόσχημα να δώσει συνέντευξη στο περιοδικό, η Ter-Oganova έκανε πολλές προσεγγίσεις σε εκπροσώπους της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σύμφωνα με άτομα που γνωρίζουν το θέμα, η Angelina χρησιμοποίησε τη συνέντευξη ως δικαιολογία για να οικοδομήσει άτυπες σχέσεις και να κάνει χρήσιμες συνδέσεις. Αυτό της επέτρεψε να μελετήσει πολλούς εκπροσώπους της υψηλής κοινωνίας της Κύπρου, να συλλέξει πληροφορίες για αυτούς, να μελετήσει τις συνήθειές τους, να μάθει τα μυστικά τους, τη σύνθεση της οικογένειας, τις αδυναμίες, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, τα χόμπι τους.
Όπως πληροφορηθήκαμε από τις ίδιες ενημερωμένες πηγές, ότι η Ter-Oganova περνούσε τακτικά αυτές τις πληροφορίες στον δυσδιάκριτο δεύτερο γραμματέα της ρωσικής πρεσβείας στη Λευκωσία. Προφανώς σε αυτές τις περιπτώσεις λειτουργούσε ως πληροφοριοδότης, συλλέγοντας πληροφορίες για τις ειδικές υπηρεσίες σχετικά με έναν πιθανό στόχο στρατολόγησης.
Ανάμεσα σε εμπορικές διαφημίσεις και συνεντεύξεις με ρώσους καλλιτέχνες, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται τώρα υπό κυρώσεις, το περιοδικό Premier της Ter-Oganova μεταδίδει ρωσική κρατική προπαγάνδα, παραπληροφόρηση και διαδίδει αφηγήσεις στο κρεμλίνο.
Η Ter-Oganova με τον Ρώσο πρέσβη Stanislav Osadchiy
Είναι απαράδεκτο να οργανώνεται παράσταση από τον πράκτορα των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών Ter-Oganova, προφανή προπαγανδιστή και πράκτορα των ρωσικών ειδικών υπηρεσιών Pozner στο έδαφος της Κύπρου μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Cyprus Daily News έστειλε επιστολή στους ιδιοκτήτες της αίθουσας συναυλιών Monte Caputo, στην οποία μίλησε αναλυτικά για τις προσωπικότητες του Pozner και της Ter-Oganova και επισήμανε το απαράδεκτο του προπαγανδιστή του Κρεμλίνου να μιλάει στην Κύπρο. Το CDN κάλεσε τους ιδιοκτήτες της αίθουσας συναυλιών Monte Caputo να δείξουν αλληλεγγύη στον πολιτισμένο κόσμο και να αρνηθούν να πραγματοποιήσουν μια εκδήλωση με τον Pozner.
Κείμενο της επιστολής:
Οι συντάκτες έχουν έρθει σε επαφή με τον Monte Caputo αρκετές φορές ζητώντας επίσημη απάντηση. Την ώρα της δημοσίευσης, οι ιδιοκτήτες και η διοίκηση του Monte Caputo επέλεξαν να αφήσουν αναπάντητη την επιστολή μας.
Η Cyprus Daily News θεωρεί απαραίτητο να επιστήσει την προσοχή των αναγνωστών της στο γεγονός ότι ενώ η ρωσία, στο κέντρο της Ευρώπης, διεξάγει γενοκτονικό πόλεμο κατά της Ουκρανίας, σκοτώνοντας αμάχους, καταστρέφοντας ένα ανεξάρτητο κράτος, απειλώντας ολόκληρο τον κόσμο, οι ιδιοκτήτες του Monte Caputo παρέχουν την πλατφόρμα τους σε έναν προπαγανδιστή που δικαιολογεί αυτά τα εγκλήματα. Την επόμενη φορά που θα θελήσετε να πάτε σε μια συναυλία στο Monte Caputo, σκεφτείτε ποιος έπαιξε σε αυτήν την αίθουσα την επέτειο του ρωσικού πολέμου εναντίον της Ουκρανίας και τι είδους κοινό ήταν εκεί.
Boris Demash, ειδικά για την Cyprus Daily News